Mandag 14. Oktober, 2002
I går var vêret strålande vakkert, som det har vore dei siste dagane. Så eg bestemte meg for å kople av med ein liten sykkeltur. Ellen ville kople av på sin måte, med snop framfor TV-en.
I byrjinga gjekk turen over Fjellveien frå Årstad mot Sandviken. Vanlegvis snur eg og syklar tilbake til byen når eg har kome til enden av denne vegen, men denne gongen forvilla eg meg opp Munkebotn og byrja stigninga bak Sandviken sjukehus.
Vegen oppover fjellet gjekk forbausande lett, heilt til eg kom til eit kryss. Der kunne eg ta av og sykle på ein grusveg mot Fløyen eller eg kunne halde fram på asfaltert veg, utan å vere sikker på kvar eg ville ende opp (trur vegen gjekk mot Rundemanen, kanskje). Så eg valde å sykle mot Fløyen, noko som viste seg å vere eit lite klokt val, med omsyn til kva eg var utstyrt med.
Etter kvart som eg sykla oppover grusvegen merka eg at dei tynne hjula på hybridsykkelen byrja synke ned i grusen. Som om ikkje det var nok, byrja òg vegen å bli brattare. Og brattare. Snart byrja det å brenne i beina mine og pusten gjekk som eit damplokomotiv. Til slutt måtte eg gje tapt og ta beina fatt. Pausen på toppen av Fløyen var vanvittig deilig, og turen ned att gjekk fort.
I dag syklar eg ikkje.